Uwielbiam włoskie targowiska. Najbardziej te "z duszą", historyczne. Spacer po nich jest trochę jak podróż w przeszłość. Niczym wsłuchiwanie się w stare historie o miastach i miejscach, opowiadane przez bardzo uważnego naocznego świadka.
Odwiedzając różne miasta Włoch, zawsze staram się znaleźć chociaż kilka chwil na beztroskie błądzenie pośród kolorowych straganów miejscowych targów.
W Wiecznym Mieście, w niedzielę rano, idę na słynny Porta Portese - targowisko symbol miasta, o którym już w latach 70 - tych śpiewał rzymski piosenkarz Claudio Baglioni. W miejscu tym do dzisiaj można kupić naprawdę wszystko.
W Mediolanie, również w niedzielny poranek, wybieram się natomiast na pchli targ przy Porta Genova, mieszczący się w modnej dzielnicy kanałów - Navigli. To świetne miejsce dla poszukiwaczy okazji z gatunku vintage.
W Bolonii, w samym centrum, tuż przy głównym placu, odwiedzam szczególnie chętnie Mercato di Mezzo - czynny od poniedziałku do soboty przez cały dzień. To obowiązkowy adres dla amatorów dobrej kuchni.
Za to do Lukki zapraszam wszystkich tych, którzy interesują się antykami. W każdy trzeci weekend miesiąca na placach i ulicach miejscowości odbywa się Il mercato antiquario lucchese - jeden z największych w całych Włoszech targów staroci na wolnym powietrzu.
Jedna z legend dotycząca Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda (2469 m n.p.m.), która łączy Włochy i Szwajcarię opowiada o psie ratowniku rasy Bernardyn. Cała historia rozpoczęła się w 1035 r. kiedy Święty Bernard z Menthonu – archidiakon Aosty otworzył na owej przełęczy, niegdyś zwanej Col de Mons Joux, schronisko dla turystów i pielgrzymów. Przełęcz już od starożytności była najważniejszą drogą komunikacyjną, prowadzącą przez Alpy, która łączyła południe Europy z północą, a w okresie średniowiecza najwyższym punktem transalpejskiego religijnego szlaku Via Francigena, który z Anglii prowadził do grobu Świętego Piotra w Rzymie. Od samego początku swojego powstania schroniskiem zarządzali mnisi zakonu kanoników regularnych, którzy zasłynęli z niesienia pomocy wyczerpanym podróżnikom.
Najstarsza i przy tym najbardziej znana droga rzymska to bez wątpienia droga Appijska (Via Appia), ale w północnych Włoszech za czasów Cezara Oktawiana Augusta wybudowano również rzymską drogę Gallów (Via consolare delle Gallie). Ten rzymski trakt, prowadzący z Mediolanum (dzisiejszy Mediolan), przez Eporedię (dzisiejsza Ivrea) i Dolinę Aosty do dwóch alpejskich przełęczy Alpis Graia (Małej Przełęczy Świętego Bernarda) i Alpis Poenina (Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda), a następnie do Lugdunum, osady założonej w 47 r p.n.e. (dzisiejszy Lion we Francji) i do Octodurus, dzisiejszego Martigny w Szwajcarii był pierwszym i zdaje się, że najważniejszym inżynierskim przedsięwzięciem Rzymian po podbiciu Doliny Aosty w 25 roku p.n.e. Nowa droga była postrzegana jako niezbędny element ekspansji Imperium rzymskiego zarówno handlowej jak i wojskowej.
Dzisiejszy wpis poświęcam Cervino (4478 m n.p.m.), jednemu z najwyższych szczytów Europy, w Polsce znanemu bardziej pod nazwą Matterhorn. Poza kilkoma ciekawostkami dotyczącymi zdobycia Cervino przez włoską ekspedycję, dowiecie się również gdzie można zwiedzić oryginalną chatkę biwakową z 1893 roku, w której zatrzymywało się wielu alpinistów w drodze na ten niełatwy alpejski szczyt.