Nie istnieje możliwość zrzeczenia się prawa do urlopu, nawet jeśli pracodawca i pracownik zawrą taką umowę, w świetle prawa jest ona nieważna.
Okres, w którym pracownik może pójść na urlop ustala pracodawca, który następnie informuje pracownika o przyznanym okresie urlopowym. Pracodawca ustala termin urlopu, biorąc pod uwagę wymagania prowadzenia firmy oraz potrzeby i interes pracownika. Dlatego też, każdy pracownik powinien zgłosić pracodawcy termin, w którym chciałby wziąć urlop z dużym wyprzedzeniem.
PRZEPISY DOTYCZĄCE URLOPÓW
1. Pracownik ma prawo do minimum 4 tygodni urlopu w roku, ma prawo do minimum dwóch tygodni urlopu w roku, w którym nabył prawo urlopowe.
2. O ile pracownik wyrazi taki życzenie, pracodawca musi mu przyznać dwa tygodnie urlopu następujące po sobie.
3. Pracownik ma prawo do wykorzystania pozostałych dni urlopu w ciągu 18 miesięcy następujących po zakończeniu roku, w którym nabył prawa urlopowe.
4. Za złamanie przepisów dotyczących prawa urlopowego grozi grzywna za każdego pracownika.
5. Istnieje zakaz zastępowania sumą pieniężną 4 tygodni gwarantowanego urlopu. Tylko w przypadku rozwiązania umowy o pracę można zastąpić suma pieniężną dni urlopu.
Natomiast dni urlopu, które przekraczają obowiązujące 4 tygodnie mogą zostać wykorzystane również po upływie 18 miesięcy lub zastąpione wynagrodzeniem pieniężnym.
Liczba przysługujących dni urlopu zależy od liczby przepracowanych dni. Podczas naliczania urlopu bierze się również pod uwagę nieobecności w pracy związane z urlopem macierzyńskim, chorobą, wypadkiem przy pracy, z powodu ciąży, a także z powodu uczestnictwa w pracach komisji wyborczej i nieobecności wynikające z redukcji etatu.
Nie kalkuluje się natomiast nieobecności wynikających ze zwolnień ze względu na sprawy rodzinne i opiekę nad chorym dzieckiem.
Urlop macierzyński, choroba podczas urlopu, choroba dziecka w przypadku koniecznej hospitalizacji, nie są traktowane jako dni urlopowe.
Jeśli w czasie trwania urlopu występują dni świąteczne, pracownik ma prawo do przedłużenia sobie urlopu lub do uzyskania dodatkowej zapłaty za te dni.
Jeśli pracownik nie wykorzystał urlopu, nawet jeśli się go nie domagał, oprócz wynagrodzenia za dzień pracy ma prawo do otrzymania wynagrodzenia ekstra.
Jeśli rozwiązanie umowy o pracę następuje w ciągu roku, pracownikowi muszą zostać zapłacone dni niewykorzystanego urlopu.
CHOROBA PODCZAS URLOPU
Pracownik, który zachorował w czasie urlopu, powinien przedłożyć pracodawcy zaświadczenie lekarskie.
Ważne jest, aby podał swój dokładny adres pobytu, aby umożliwić kontrolę lekarską zleconą przez INPS lub ASL.
Tego typu kontrole mogą być dokonywane tylko w określonych godzinach w ciągu dnia (dotyczy to zarówno dni świątecznych, jak i roboczych), tj. od 10 .00 do 12.00 i od 17.00 do 19.00.
W przypadku choroby urlop zostaje zawieszony, pod warunkiem, że choroba jest na tyle poważna, że rzeczywiście uniemożliwia pracownikowi korzystanie z wypoczynku.
Pracodawca ma obowiązek wykazać, że choroba nie spowodowała możliwości korzystania z urlopu.
W przypadku kłótni orzeczenie w tej sprawie wyda sędzia.
Zatem nie zawsze choroba podczas urlopu automatycznie ten urlop zawiesza, za każdym razem należy ocenić czy rzeczywiście pogorszenie stanu zdrowia ma wpływ na możliwość korzystania z wypoczynku.
URLOP DLA POMOCY DOMOWYCH I OPIEKUNEK
Także opiekunki i pomoce domowe mają prawo do urlopu, z tymże okres urlopowy musi odpowiadać potrzebom pracownika. Cudzoziemcy pracujący jako pomoce domowe i opiekunowie, jeśli nie wykorzystują urlopu w ciągu roku, pod warunkiem uzyskania zgody pracodawcy, mogą „zbierać” dni urlopowe przez 2 lata, aby uzyskać dłuższy wypoczynek w momencie, kiedy zdecydują się na wakacje w kraju pochodzenia.
Minimum 8 dni urlopu przysługuje osobom pracującym „na godziny”. 15 dni urlopu, jeśli pracowały do 5 lat, 20 dla osób, które pracują ponad 5 lat. 26 dni urlopu przysługuje pomocom domowym i opiekunkom zatrudnionym na cały etat lub mieszkającym z pracodawcą.
