W związku z głośną sprawą możliwości zarażenia się gruźlica od pielęgniarki, chorą na tę chorobę, przez noworodki urodzone w rzymskim szpitalu Gemelli poprosiliśmy lekarza specjalistę chorób zakaźnych, dr Stefano Pellicanò, o przybliżenie nam najważniejszych informacji o tej chorobie.
Przypomnijmy, że gruźlica (w skrócie TBC) wywoływana jest przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis) z rodziny mykobakterii. Inne mykobakterie z tej rodziny wywołujące choroby podobne do gruźlicy to: M. bovis (u wołów), M. africanum (groźna dla osób z upośledzonym układem odpornościowym), M. microti; M. avium, M. kansasii (powodują choroby podobne do tbc) i M. leprae.
Z punktu widzenia epidemicznego TBC w XX wieku zabiła 100 milionów osób. Przez ostatnie 50 lat odnotowano zmniejszenie zachorowań na gruźlicę, jednak w latach 80-tych z powodu wzrostu liczby infekcji wirusem HIV i załamanie się kontroli nad gruźlicą spowodowały odrodzenie się tej choroby. Pojawienie się lekoopornych form bakterii również przyczyniło się do rozszerzenia światowej epidemii.
Częstotliwość występowania choroby zależy od wieku i miejsca, w korym się żyje. Przykładowo w Afryce, choroba dotyka głównie nastolatków i ludzi młodych, podczas gdy w krajach, gdzie częstotliwość występowania choroby z wyskokiej przeszła do niskiej jak np. w Stanach Zjednocznych gruźlica dotyka osoby starsze i zwierzęta, (głównie psy i koty), choć z badań wynika, że jej nosicielami mogą być także dzikie zwierzęta.
Między ludźmi do zakażenia się dochodzi drogą kropelkową, toteż zakażeniu sprzyja kontakt z chorą, nie leczącą się osobą. Człowiek taki kichając lub kaszląc uwalnia prątki gruźlicy, które unosząc się w powietrzu stanowią niebezpieczeństwo dla innych osób. Poza tym choroba przenoszona jest drogą płciową i niekiedy, sytuacjach, gdzie nieprzestrzega się zasad higieny, poprzez dotykanie (np. przy robieniu opatrunku) ran przez nosiciela choroby.
Należy podkreślić, że zarażona prątkiem gruźlicy osoba, staję się „niebezpieczna” dla innych po 3-4 tygodniach, bo dopiero po tym czasie zaczyna się zarżać innych.
Grużlicą można się także zakazić poprzez spożycie mięsa lub mleka, zarażonego bydła.Chcąc uniknąć rozprzestrzeniania się choroby należy zadbać o jak najskuteczniejsze i najwcześniejsze diagnozowanie, które umożliwi szybkie podjęcie leczenia.
Obecnie diagnoza opiera się na badaniach: Rx klatki piersiowej (screening chorób płucnych), stratigrafii, T.A.C. klatki piersiowej, R.M.N., oraz badaniom poprzez próby bK-DNA, specjalistyczne badania moczu (na obecność b.K w moczu), próby tuberkulinowe (Mantoux i Tine Test), które sygnalizują kontakt z chorobą, a niekoniecznie świadczą o tym, że jest się chorym. U osób chorych na grużlicę wykonuje się badani metodą Quantiferon-TB Gold i T Spot-TB.Stefano Pellicanò
lekarz - specjalista chorób zakaźnych
tłum. Danuta Wojtaszczyk
Gruźlica – bać się czy nie? (cz.2)
Facebook Social Comments
